Ik ben nu ruim een week thuis na een maand te hebben doorgebracht in ons huis op Fuerteventura. Langzaam neemt de stress weer toe. Gevolg is dat ik weer doodmoe op de bank of in mijn bed lig "doing nothing". Opnieuw een terugval en dat maakt het niet makkelijk om positief te blijven. Ik denk na over hoe zo'n terugval nou eigenlijk ontstaat ... en kom tot de conclusie dat de verantwoordelijkheid die je voelt voor je omgeving een grote rol speelt. Iets waar ik in het buitenland minder last van heb, gewoonweg omdat ik te ver weg ben om mijn verantwoordelijkheidsgevoel een te grote rol te laten spelen.Ineens moet ik weer van alles: wassen draaien, boodschappen doen, koken, contacten onderhouden, schoonmaken, toekomst plannen maken, leuke dingen doen, aan mezelf werken, balletschool verkopen ... Druk! Heel veel druk: alsof twee sterke handen mijn borst en keel langzaam dichtknijpen. Het gevolg is dat als ik wakker word, verlamd in mijn bed lig, niet wetend wat ik als eerste moet gaan ondernemen. Als ik niets onderneem voel ik me rot dat ik weer niets gedaan heb en als ik wel iets heb ondernomen, voel ik me rot omdat ik het wel gedaan en daarmee al mijn energie heb verbruikt. En zo beland je dan weer in een vicieuze cirkel.Terwijl ik dit opschrijf, denk ik: fnuck it, wat maakt het nou uit hoe je huis eruit ziet! Je moet helemaal niets! Helaas heb ik altijd twee poppetjes op mijn schouder. Want terwijl de ene het bovenstaande roept, kijkt de ander me met opgetrokken wenkbrauwen aan: "Nou, je zou op zijn minst even de was kunnen opvouwen, daar word je toch niet zo moe van?" Ik word daar wel moe van! Hou es op! Laat me met rust! En zo gaat dat maar door, ik heb zelf gewoon niets meer te zeggen. Dus zit ik verlammend op de bank. Niemand wint, niemand doet iets. Zo kwam het dat ik het gisteren ineens op mijn heupen kreeg. En als ik het op mijn heupen krijg, dan moet ik mijn huis opruimen en het liefst alles veranderen.Dus vol goede moed de hele kamer overhoop! Alle meubels op een andere plek en de kasten uitgezocht. Voor mij geldt het cliché een opgeruimd huis zorgt voor een opgeruimd hoofd. Ik voelde me daarna inderdaad een stuk beter en het was ook meteen weer een stuk gezelliger, zodat ik weer met plezier op de bank kon liggen :-)Terwijl ik uitgeteld, maar met plezier op de bank lag. Met een wijntje in mijn hand en een knapperend haardvuur aan, waar ik nu ook naar kan kijken zonder dat ik mijn nek verdraai, vroeg ik me in stilte af, waar ik godsnaam met alle spullen, die de metamorfose niet hebben overleefd, naar toe moet. Ik denk dat ik binnenkort maar een "Garage Sale" ga organiseren. Zolang TDF nog niet officieel verkocht is, heb ik daar een prima plek voor. Kleding, boeken, meubels en nog een hele hoop spullen van mijn vriendje, die een nieuwe plek verdienen! Het idee is in ieder geval leuk, of ik het op kan brengen ... Maar ik heb de tijd en voel me in ieder geval weer wat blijer. De storm in mijn hoofd, is in tegenstelling tot de storm die buiten woedt, weer wat geluwd.