spiritualiteit

Meditatie, de sleutel tot geluk?

in , ,

Ik weet al heel lang dat ik hoogsensitief ben, of HSP'er zoals ze dat tegenwoordig noemen. Ik loop daar nooit zo mee te koop, want het heeft toch iets zweverigs. Als kind reageerde ik al heel gevoelig op mijn omgeving. Ik pikte feilloos de emoties op van anderen, voelde meestal meteen als er iets niet klopte, een leugen werd verteld of als iemand iets verzweeg. Dat is in de loop der jaren alleen maar sterker geworden. Soms handig, maar vaak ook vermoeiend om altijd bezig te zijn met hoe anderen zich voelen. Nu zie ik dat deze hooggevoeligheid bij heeft gedragen aan het krijgen van een burn-out. Het chronisch openstaan voor anderen en mijn omgeving, is iets waar ik voor moet waken.Op mijn zeventiende begon ik te merken dat de aanwezigheid van andere mensen me vaak uitputte en dat geluiden soms heel hard binnenkwamen, zeker als ik moe was. Ik hield me bezig met alle ellende om me heen en in de rest van de wereld, wat zich uitte in slecht slapen. Om te kunnen ontspannen, ben ik toen intensief Hatha yoga gaan beoefenen. Door yoga en meditatie kreeg ik meer grip op mijn onrustige hoofd en maakte ik tijd om mezelf weer op te laden.Naarmate ik ouder werd, ben ik een beetje van het spirituele pad af geraakt. Het was namelijk niet zo makkelijk vol te houden en soms, was het ook best eenzaam. De meeste jongeren in mijn omgeving hielden zich niet zo bezig met dat soort zaken. Vaak dacht ik wel terug aan de rust die ik ondervond van het dagelijks mediteren. Ik nam me steeds voor om weer te beginnen, maar helaas bleef dat bij een voornemen. Ik kon de discipline om elke dag te gaan zitten niet meer opbrengen. Meestal was ik te moe en te druk om een paar minuten voor mezelf vrij te maken.En nu ... Ik mediteer weer dagelijks en het helpt me echt. Als ik doodmoe en overprikkelt ben, dan voel ik me na een meditatie meestal een stuk beter. Ik probeer in ieder geval 20 minuten per dag te mediteren en soms doe ik nog korte meditaties tussendoor, afhankelijk van hoe ik me voel.Er zijn vele manieren waarop je kunt mediteren. Het liefst wissel ik het af. Net waar ik zin in heb. Ik begin altijd met het observeren van mijn ademhaling; als deze voldoende in mijn buik is gezakt en rustig is geworden, dan ga ik soms over op een visualisatie, een mantra of gewoon zijn. Als mijn gedachten afdwalen, en geloof me dat doen ze, dan ga ik weer rustig terug naar waar ik mee bezig was.Na een meditatie voel ik me rustiger, minder vermoeid en vrolijker. De eerste weken hield ik het nog niet zo goed vol, dan was ik er na vijf minuten al klaar mee. Mediteren kost tijd en als je kunt blijven zitten tot je de onrust uit je lichaam weg voelt vloeien ... dan ben je al een heel eind op weg. Ik daag je uit om een week lang, elke dag, 10 minuten per dag voor jezelf te nemen en het te proberen. Zet desnoods een wekker, maar zorg ervoor dat je verder niet gestoord wordt. Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties en ervaringen.Wil je lezen hoe ik burn-out raakte? Lees dan hier verder.

Burn-out, decisions

in , , ,

Kan ik iets anders zijn? Na 20 jaar in een dansstudio te hebben doorgebracht als docent, is het bijna een onwerkelijke gedachte. 17 Jaar van mijn leven heb ik gestoken in het opbouwen van een theaterschool en alles wat daarbij komt kijken: 17 jaar, gemiddeld 3 lessen per dag, 5 dagen per week, 40 weken per jaar. Dat zijn 10.200 lessen in totaal in mijn eigen school. Honderden en misschien wel duizenden choreografieën, kostuums, gezichten, voorstellingen, tranen, geluk, voor- en tegenspoed. En nu sta ik op een keerpunt in mijn leven. Doorgaan zoals ik deed, is geen optie. Misschien in de toekomst iets kleinschaligs opbouwen..., maar zelfs dat is op het moment nog te veel om over na te denken.Ik heb natuurlijk stiekem wel eens gedacht aan een andere carrière, iets nieuws opbouwen, maar dat bleef meestal bij dagdromen door gebrek aan tijd. Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik op mijn 46ste voor deze grote beslissing zou komen te staan. Buiten dat de school mijn werk is en mijn bedrijf, is het ook mijn leven. Misschien heb ik wel meer tijd doorgebracht in de school dan daarbuiten. Dat maakt het ook moeilijk om de knoop door te hakken. Het is vertrouwd, niet alleen je werk, maar ook de mensen om je heen, waarvan sommige, vrienden en je dansfamilie zijn geworden. Dit is wie ik ben en dit is wat ik doe: Juf Monique van The DanceFactory. Vergroeid met mijn werk.Het voelt als een scheiding, een proces waar ik doorheen moet. Een zoektocht naar een andere kant van mezelf. Ik geloof niet in toeval. Ik geloof dat de dingen gaan zoals ze moeten gaan en vertrouw erop dat niets voor niets gebeurt.Nu ik op Fuerteventura ben kan ik er van een afstand naar kijken. Er blijft natuurlijk twijfel, maar ik voel ook opluchting en ruimte. Elke ochtend als de zee me roept, loop ik langs het strand en neem ik een duik in zee. Het is zo stil en vredig, behalve een paar vissers op de rotsen en een vroege jogger, is er niemand. Alleen ik en de zee... De zee geeft me rust en als ik daar zo in mijn uppie loop, voel ik iets wat op geluk lijkt en weet ik dat alles goed is, wat ik ook beslis.